فرسایش خاک در ایران پنج برابر متوسط جهانی است!

تحقيقات نشان داده است خاک هاي ايران از نظر مواد نيتروژني فقير و اکثرا با کمبود فسفر مواجه هستند از اين رو مصرف کودهاي شيميايي در کشور با رشدي روزافزون همراه بوده است.

استفاده بي رويه از کودهاي شيميايي اگرچه در کوتاه مدت مواد مغذي مورد نياز اراضي کشاورزي را تامين و بهره برداري بيش از اندازه را ممکن مي کند، ولي در بلندمدت باعث از بين رفتن کيفيت خاک ، افت حاصلخيزي و در نتيجه فرسايش خاک مي شود.

بررسي ها نشان مي دهد مولفه هاي غيرمستقيم همانند آب و هوا، رشد جمعيت و عوامل اقتصادي در تخريب زمين موثرند. آب و هوا در بخش هاي مختلف کشور اثرات متفاوتي بر خاک دارد. به طور مثال ، خاک استان هاي حاشيه درياي خزر بيشتر در معرض فرسايش ناشي از آب قرار دارد و حال آن که در نواحي بياباني و کويري فرسايش ناشي از باد حاکم است .

افزايش جمعيت نيز باعث بهره برداري بيش از ظرفيت خاک مي شود. در 40سال گذشته جمعيت کشور بيش از 3برابر شده ؛ در حالي که مساحت اراضي مفيد کاهش يافته است. از سوي ديگر، عوامل اقتصادي باعث استفاده مکرر از زمين مي شود که اين امر کيفيت خاک را پايين مي آورد. همچنين افزايش قيمت زمين و تجارت اراضي کشاورزي ، تغيير کاربري زمين هاي کشاورزي را در پي دارد.

کارشناسان معتقدند فعاليت هاي مرتبط با کشاورزي مي توانند از مهم ترين عوامل تخريبي زمين باشند. زراعت و کشت نادرست در اراضي کشاورزي ، شيوه سنتي آبياري ، استفاده از سموم و آفت کش ها، شخم زدن نامناسب ، استفاده نشدن از وسايل مدرن کشاورزي و کاشت فشرده از عوامل تخريب زمين در اثر فعاليت هاي کشاورزي است .