سنگهايي از فضا
هم دوره‌هاي زمين:
سنگ آسماني Barwell كه در شب سال نو 1965 در منطقة Barwell _ Leicestershire به زمين برخورد كرد،4.6بيليون سال سن دارد و همزمان با زمين تشكيل شده است اما در نقطة ديگري غير از منظومة‌شمسي. از هر 10 شهابسنگ سقوط كرده بر روي زمين، 8 عدد همين وضعيت را دارند.
شهابسنگ فلزي:
ازبرخورد Caňon Diable با زمين در آريزونا، 20000 هزار سال مي‌گذردو بر خلاف Barwell يك شهابسنگ آهني محسوب مي شود. اين نوع شهابسنگها نادر تر از انواع سنگي هستندو شامل آلياژآهن- نيكل اند به‌طوري كه درصد نيكل آن 5 تا 12 درصد است. آنها زماني بخشي از سيارك‌هاي كوچك بوده‌اند( Asteroid ) كه به قطعات كوچكتر شكسته شده‌اند. بزرگترين سنگ آسماني شناخته شده، Hoba در ناميبيا است كه از نوع آهني است و 60 تن وزن دارد. آنچه در تصوير مقابل مي‌بينيد، بخشي از Caňon Diable است كه صيقلي شده و قسمتي از آن توسط اسيد حل شده تا سطح داخلي آن نمايان شود.
وقتي شهابسنگ Caňon Diable در آريزونا با زمين برخورد كرد، حدود 15000تن مواد تشكيل دهندة شهابسنگ منفجر شد و حفرة عظيم Meteorcrater بوجود آمد كه 1.2 كيلومتر عرض و 180 متر عمق دارد. فقط حدود 30 تن از شهابسنگ باقي مانده است كه به‌صورت ذرات كوچك در ناحيه پخش شده است.
شهابسنگ هاي فلز- سنگي:
شهابسنگ هاي "سنگي- آهني" دسته ديگري از سنگ‌هاي آسماني هستند. به اين تصوير از سطح شهابسنگ Thiel Mountains دقت كنيد و ببينيد كه چگونه فلزات براق داخل آن به قسمت سنگي اليوين دار ضميمه شده است. اين سنگ در قطب جنوب يافت شده و مدت 30000 سال در آن منطقه قرار داشته است. جايي كه بيشتر ايام در يخ و برف پوشيده بوده است.
ساختمان يك سيارك(Asteroid) :
بسياري از شهابسنگها از سيارك‌ها بوجود مي‌آيند. سيارك‌ها اگر چه يك سيارة كامل به حساب نمي آيند، اما مانند سياره‌ها به دور خورشيد مي‌چرخند. تجمع آنها بين مدار مريخ و مشتري است و بزرگتزين آنها Ceres است كه محيطي معادل 1020 كيلومتر دارد.بيشتر سيارك‌ها قطري كمتر از 100 كيلومتر دارند. ساختمان آنها شامل يك هستة مركزي فلزي است كه منبع سنگ هاي آسماني فلزي است مانندCaňon Diable ؛ يك قسمت هسته- جبه اي كه منشا سنگ‌هاي آسماني سنگي- فلزي مانند Thiel Mountains است و يك پوسته كه شهابسنگ هاي سنگي را بوجود مي‌آورد.سنگهايي از ماه و مريخ:
محققان در قطب جنوب 5 سنگ آسماني پيدا كرده‌اند كه از ماه فرود آمده‌اند. آنها شبيه سنگ هايي هستند كه فضاوردان آپولو از مناطق مرتفع ماه جمع آوري كرده و با خود به زمين آورده‌اند.
سطح ماه با خاكي پوشيده شده كه از انواع سنگ هاي ريز و درشت معدني تشكيل شده است. اين خاك حاصل بمباران سطح ماه به وسيلة شهابسنگ ها است كه به‌طور مداوم ادامه دارد. اين مواد در سطح يك سيارك فشرده شده‌اند كه خو منبع تشكيل شهابسنگهاي سنگي مي باشند. در اين تصوير كاني روشن‌تر فلدسپار و كاني تيره‌تر پيروكسن اند.
سنگ Nakhla كه در 1911 در مصر فرود آمده تنها 1300 ميليون سال سن دارد و بسيار جوانتر از اغلب سنگ هاي آسماني است. محققان عقيده دارند كه اين سنگ از مريخ به زمين آمده است.
سنگ‌هاي آورنده آب:
سنگ آسماني Murchison در استراليا- 1969 فرود آمد. اين سنگ شامل تركيبات كربن و آب از فضا است. تصور مي‌شود مواد مشابه، هستة ستاره‌هاي دنباله دار را تشكيل مي‌دهند. بنابر اين محققان بر اين عقيده اند كه ممكن است ستاره هاي دنباله دار مانند هالي، منشا اين نوع شهابسنگها باشند. تركيبات كربن از طريق واكنش‌هاي شيميايي تشكيل مي شوند و نه توسط موجودات زنده. اين نوع سنگ‌هاي آسماني خيلي نادرند و تنها از هر 100 سنگ، 3 عدد از اين نوع هستند.
منبع:سایت زمین شناسی
نویسنده وبلاگ وحید کاظمی کارشناسی ارشد مهندسی آبخیزداری می باشد.این وبلاگ در زمینه های مهندسی منابع طبیعی- کشاورزی-سنجش از دور و سایرعلوم مرتبط مطلب خواهد نوشت .لذا از بازدیدکنندگان گرامی دعوت می شود جهت غنی تر شدن این وبلاگ با نظرات ارزنده خودما را همراهی نمایند.گرفتن مطلب از این وبلاگ باذکر منبع مجاز است. با تشکر